Nico Van den Borre puts the 'visual' in 'visual arts'. Headstrong, he explores the borders between painting and graphics.
He uses mixed media: papers, linnen, aluminium surfaces, often multi-layered with white paints and transparent inks. Peppered with elements from yellowed magazines and digital librabries.
This creates a bizarre universe that alludes to nostalgia, disappointment and detachment, but at the same time is smoldering with sensuous pleasure, mischievousness and humourous abstraction.
NVdB's work is an exploration of the expressiveness of iconic and banal visual culture, that unveils how life could be like in a nostagicly and esthetically stilized world. This vision offers consolation, but creates confusion even the more so.
________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Nico Van den Borre steekt de ‘beeldend’ in ‘beeldende kunst’. Eigenwijs verkent hij de grens tussen schilderkunst en grafiek.
Dat doet hij met behulp van gemengde technieken. Meermaals bewerkte papieren, linnen en aluminium ondergronden. Vaak belaagd met witte verven en transparante ink. Vervolgens doorspekt met elementen uit vergeelde tijdschriften en digitale beeldbanken.
Zo komt een bevreemdend universum tot stand dat zinspeelt op heimwee, teleurstelling en onthechting, maar net zozeer broeit van zinnelijk plezier, ondeugendheid en humoristische abstractie.
NVdB’s werk is een onderzoek naar de zeggingskracht van iconische én banale beeldcultuur, dat toont hoe het leven er uit zou kunnen zien in een nostalgische en esthetisch gestileerde wereld. Die visie biedt troost en schoonheid, maar zaait tegelijk des te meer verwarring.
